ชาวเอสกิโมในแคนาดาและกรีนแลนด์ต้องการปกป้องสิ่งมหัศจรรย์ทางนิเวศวิทยา—โพลีนยาอาร์กติกขนาดมหึมา—ที่ใจกลางโลกของพวกเขา
Auks ตัวเล็ก ๆ นั้นยากที่จะมองเห็นท่ามกลางเศษหินที่เรียงตามแนวชายฝั่งทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะกรีนแลนด์ นกขาวดำ—ญาติตัวจิ๋วของนกพัฟฟิน—สั่นไหวและผลุบๆ โผล่ๆ รอบๆ อาณานิคมที่มีเสียงดัง มองหาคู่ที่พวกมันจะวางไข่ฟองเดียว แต่เมื่อไจร์ฟัลคอนบินต่ำเหนือเนินหิน ฝูงนกจะบินเป็นฝูง ทำให้ท้องฟ้ามืดครึ้มไปด้วยจำนวนของพวกมัน ฤดูใบไม้ผลิมีสัตว์ประมาณ 33 ล้านคู่คิดเป็นกว่าร้อยละ 80 ของประชากรผสมพันธุ์ทั่วโลก
น้องอุ๊กก็มาเลี้ยงด้วย พวกเขาใช้เวลาชั่วข้ามคืนในการดำดิ่งระหว่างภูเขาน้ำแข็งเพื่อหาสัตว์จำพวกครัสเตเชียนตัวเล็กๆ ที่เรียกว่า โคพีพอด เพื่อเลี้ยงลูกไก่ของพวกมัน ในขณะที่มหาสมุทรทางตอนเหนือส่วนใหญ่ยังคงเป็นน้ำแข็งในช่วงต้นฤดูร้อน รอยแยกระหว่างเกาะกรีนแลนด์และเกาะเอลส์เมียร์ของแคนาดามักจะมีโพลีนยาขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นช่องเปิดของน้ำแข็งในทะเล ซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิต นักล่าปลาวาฬชาวยุโรปเรียกมันว่า North Water แต่ชาวเอสกิโมที่อาศัยอยู่ที่นี่เรียกที่นี่มานานแล้วว่า Pikialasorsuaq [peek-yayla-sor-swakh] หรือ Great Upwelling
สำหรับชาวกรีนแลนด์ประมาณ 750 คนในบริเวณนั้น การปรากฎตัวของเจ้า Auks ตัวน้อยถือเป็นจุดเริ่มต้นของพิธีกรรมประจำปี ผู้คนจาก Qaanaq และหมู่บ้านรอบๆ แห่กันไปที่ฝูงนก เด็ก ๆ รีบวิ่งไปเก็บไข่ตามขอบตีนตะขาบ ในขณะที่ผู้ชายและผู้หญิง รวมทั้งคนชรา หาที่เกาะบนทางลาดชัน หลายคนกลับไปที่จุดเดิมทุกฤดูกาล นั่งบนโขดหินที่สะดวกสบายหรือหลังกำแพงชั่วคราวที่ปิดกั้นลม
จากนั้น นักล่ายกไอพอก—อวนที่ติดอยู่บนเสายาว—และเริ่มจับนก ด้วยการบิดอย่างรวดเร็ว พวกมันจึงดักจับ Auks ตัวน้อยขณะที่พวกมันซูมเข้าและออกจากรังของมัน ในหนึ่งชั่วโมง นักล่าที่ดีสามารถจับนกได้หลายร้อยตัว ในฤดูกาลที่ดีชาวบ้านสุทธิหมื่น พวกเขากิน auks ที่ต้ม ตากแห้ง หรือเตรียมเป็นอาหารอันโอชะที่เรียกว่าkiviaqซึ่งทำโดยการหมักนก ขนนก และทั้งหมดไว้ในซองหนังแมวน้ำ มันเป็นอาหารจานโปรดสำหรับการเฉลิมฉลองในครอบครัว Mads Ole Kristiansen นักล่าจาก Qaanaaq กล่าว
Auks ตัวน้อยเป็นเพียงหนึ่งในสิ่งมีชีวิตมากมายที่ดึงดูดให้ Pikialasorsuaq Eiders, murres และ kittiwakes มาร่วมแบ่งปันความโปรดปรานของมหาสมุทรพร้อมกับวอลรัส นาร์วาฬ เบลูกา แมวน้ำ—และผู้คน “มันเหมือนกับการไปซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่” Larry Audlaluk นักล่าสัตว์และเจ้าหน้าที่ฝ่ายพัฒนาเศรษฐกิจที่อาศัยอยู่ใน Grise Fiord ทางฝั่งแคนาดาของโพลีนยากล่าว แท้จริงแล้ว Pikialasorsuaq ได้ช่วยเหลือมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้มาเป็นเวลานับพันปี และยังคงเป็นคุณลักษณะที่ชีวิตและวัฒนธรรมในส่วนนี้ของอาร์กติกหมุนเวียนไป
แต่วันนี้ Pikialasorsuaq กำลังเปลี่ยนไป ความสมดุลของแรงที่สร้าง polynya อาจลดลงภายใต้น้ำหนักของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และมหาสมุทรที่ร้อนขึ้นคุกคามที่จะเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศที่น่าทึ่งนี้ เศรษฐกิจของพื้นที่ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน และในไม่ช้าภูมิภาคนี้จะได้เห็นการขนส่ง การท่องเที่ยว และการสกัดทรัพยากรมากขึ้น
ในขณะที่ชาวเอสกิโมเตรียมพร้อมสำหรับความเป็นไปได้เหล่านี้ พวกเขากำลังขอให้รัฐบาลที่จัดการโพลีนยา—แคนาดาและกรีนแลนด์ซึ่งเป็นดินแดนของเดนมาร์ก—ควบคุมมากขึ้น Inuit Circumpolar Council (ICC) ได้เปิดตัวความคิดริเริ่มในการจัดตั้งหน่วยงานบริหารจัดการชาว Inuit สำหรับพื้นที่ดังกล่าว มันจะทำให้ชาวบ้านมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจในการอนุรักษ์และการพัฒนามากขึ้น และทำให้พวกเขาเป็นศูนย์กลางของความพยายามในการติดตามและจัดการทางวิทยาศาสตร์ที่นี่ หลังจากถูกกีดกันมานานหลายทศวรรษในเรื่องที่พวกเขาสามารถใช้ชีวิตไปจนถึงวิธีการล่าสัตว์ พวกเขาต้องการเสียงที่หนักแน่นยิ่งขึ้นในการกำหนดอนาคตของ polynya แม้ว่าอนาคตนั้นจะไม่แน่นอนก็ตาม “มันเป็นที่ของเรา เราอาศัยอยู่ที่นี่” อดุลลักษณ์กล่าว “มันถูกต้องแล้วที่เราจะพูดกัน”
